اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی در کاهش ناامیدی زنان مبتلا به سرطان پستان

چکیده مقدمه: سرطان پستان از شایع‌ترین سرطان‌ها و پنجمین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان در بین زنان ایرانی است. به‌نظر می‌رسد که یک حس قوی از معنا و هدف در زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان، منجر به کاهش ناامیدی در زندگی آنان گردد. پژوهش حاضر اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی را بر کاهش ناامیدی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت پوشش مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مورد بررسی قرار داده است. روش بررسی: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون به همراه گروه گواه بود. برای این منظور 30 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. سپس همه 30 نفر پرسشنامه ناامیدی بک (BHS) را تکمیل نمودند. گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای مشاوره گروهی با رویکرد معنا‌درمانی شرکت کردند و این درحالی بود که گروه کنترل هیچ نوعی از آموزش روان‌شناختی دریافت نکردند. در خاتمه هر دو گروه بار دیگر مورد آزمون قرار گرفتند. پس از جمع‌آوری پرسشنامه‌ها، داده‌های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و به وسیله نسخه هجدهم نرم‌افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتیجه پژوهش نشان داد که معنا‌درمانی به شیوه گروهی بطور معناداری در کاهش ناامیدی زنان مبتلا به سرطان پستان مؤثر بوده است (0005/0>P) و به عبارت دیگر، این مداخله توانسته میزان ناامیدی را در گروه آزمایش کاهش دهد. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته به دست آمده می‌توان نتیجه گرفت که مداخلات روان‌شناختی؛ از جمله معنادرمانی گروهی قادر است میزان ناامیدی را در مبتلایان به سرطان پستان کاهش دهد و از این رو در راستای درمان‌های رایج پزشکی، این مداخله می‌تواند به منظور کاهش ناامیدی مبتلایان به سرطان پستان بکار برده شود.